Kreegst ock din Deel an Sorg un Leid,
Un swunn din Dag’ in Trurigkeit,
Seeg ni so düster, ni so swart.
Dar kummt en Tid, wo’t anners ward!
Un gung di ock dat Leevst’ all fort,
Dat Leevst’ all dör’ de Karkhoffport,
O, ween man nich un drög de Tran,
Denn wedder kummt, mat slapen gahn!